راســــــتی، دروغ گـــــفتن را نیــــــــز، خـــــــــوب یاد گـــرفتــه ام…! “حــــال مـــن خـــــــوب اســت” … خــــــوبِ خــــوب……

شب در چشمان من است به سیاهی چشمهایم نگاه کن روز در چشمان من است به سفیدی چشمهایم نگاه کن شب و روز در چشمان من است به چشمهای من نگاه کن چشم اگر فرو بندم جهانی در ظلمات فرو خواهد رفت

دم به کله میکوبد و شقیقه اش دو شقه میشود بی آنکه بداند حلقه آتش را خواب دیده است عقرب عاشق…….

صـدای پای تو که می روی  ، صـدای پای مــرگ که می آید . . . . دیـگر چـیـزی را نمی شنوم …!

می کوشم غــــم هایم را غـــرق کنم اما بی شرف ها یاد گرفته اند شــنا کنند ………!

صفر را بستند تا ما به بیرون زنگ نزنیم ، از شما چه پنهان ما از درون زنگ زدیم این جهانی که همش مضحکه و تکراره  ، تکه تکه شدن دل چه تماشا داره….

مگه اشک چقدر وزن داره ، که با جاری شدنش ، اینقدر سبک می شیم..!؟!

شب در چشمان من است به سیاهی چشمهایم نگاه کن روز در چشمان من است به سفیدی چشمهایم نگاه کن شب و روز در چشم های من است به چشمهایم نگاه کن پلک اگر فرو بندم جهانی در ظلمات فرو خواهد رفت

و رسالت من این خواهد بود تا دو استکان چای داغ را از میان دویست جنگ خونین به سلامت بگذرانم تا در شبی بارانی آن ها را با خدای خویش چشم در چشم هم نوش کنیم

ما چیستیم ؟! جز ملکلولهای فعال ذهن زمین ، که خاطرات کهکشان هارا مغشوش میکند!

کهکشانها کو زمینم؟ زمین کو وطنم؟ وطن کو خانه ام؟ خانه کو مادرم؟ مادر کو کبوترانم؟ من گم شدم در تو یا تو گم شدی در من ، ای زمان؟…

چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان نه به دستی ظرفی را چرک می کنند نه به حرفی دلی را آلوده تنها به شمعی قانعند و اندکی سکوت…

این آینده کدام بود که بهترین روزهای عمر را حرامش کردم؟ "حسین پناهی"

بیراهه رفته بودم  آن شب  دستم را گرفته بود و می کشید  زین بعد همه عمرم را  بیراهه خواهم رفت (حسین پناهی)

و سکوت می‌کنی و فریاد زمانم را نمی‌شنوی. یک روز، من سکوت خواهم کرد و تو آن روز برای اولـین بار مفهوم دیر شدن را خواهی فهمید...!

بی شک جهان را به عشق کسی آفریده اند ، چون من که آفریده ام از عشق جهانی برای تو !